De Chow Chow heeft een blauwzwarte tong en een leeuwachtig uitzicht. Het is een oud ras, dat al meer dan 2000 jaar bestaat. In oude kronieken -zelfs uit de 11de eeuw voor Christus- werden beschrijvingen gevonden van de Tartarenhond of buitenlandse Chow, waarin de unieke eigenschappen van deze hond te herkennen zijn. Het is een typische vertegenwoordiger van de Oosterse Keeshonden.

Een samenkomen van Poolrassen en zware Oosterse Mastiffs resulteerde waarschijnlijk in de Chow Chow. Chow Chows zijn doorgaans kalm en waardig, zeer trouw aan hun baas en een tikje afstandelijk ten opzichte van onbekenden. Misschien is dit wel een ras waarvan veel andere honden afstammen. In China, het land van hun afkomst, bewaakten Chow Chows tempels en werden ze voor de jacht gebruikt.

Verder was hij karavaanbewaker, nachtwaker voor sampans en junks, en sledehond. Een keizer uit de Tang dynastie had een kennel met 2500 honden. Daarnaast heeft deze hond nog een meer wansmakelijke functie: de vleesetende Chinezen gebruiken de hond ook als voedsel. Bij de kruidenier of slager in China wordt de Chow Chow aangebodenåç. De minder populaire gladharige Chow volgde zijn langharige broertje en kwam in 1870 Engeland binnen. Daar werd hij als een ‘curiositeit’ bestempeld : de ‘eetbare hond’. De populariteit van de gladharige of kortharige Chow neemt echter de dag van vandaag toe. Oorsprong van de naam: Engelse scheepskapiteins noemden hun gemengde vracht ‘chow chow’.

De meeste Chow CHows zijn wat dominant ten opzichte van andere honden. Met kinderen daarentegen kunnen ze overe het algemeen goed overweg. Wen ze al vroeg aan katten en andere huisdieren, want dat voorkomt problemen. In het gezelschap van vreemden gedraagt de chow zich wat gereserveerd.