De Dalmatische Hond, Dalmatiër of Dalmatiner heeft een lange geschiedenis vol geheimzinnigheid en onduidelijkheden. Het ras is oud, maar niemand kan zeggen hoe het is ontstaan of waarom. Vanwege hun opvallend gevlekte vachten zijn ze gemakkelijk te herkennen op oude schilderijen en andere kunstwerken uit Europa, Azië en Afrika. Volgens sommigen zou de eerste gedocumenteerde verschijning in de moderne tijd in Dalmatië (in het vroegere Joegoslavië) hebben plaatsgevonden. De rasnaam wordt ook op verschillende andere manieren verklaard. Dalmatiners hebben door de eeuwen heen allerlei rollen vervuld. Ze trokken met zigeuners mee, als waak- en gezelschapshond.
In tijden van oorlog liepen ze wacht; in vredestijd waren ze herdershond, veedrijver, ongedierte-verdelger en retriever. Ook hebben ze in circussen en theaters gewerkt. Maar ze zijn waarschijnlijk het bekendst als begeleider en bewaker van koetsen. Wat daar precies de betekenis van was, is niet bekend. Misschien moesten ze de weg vrij maken voor de koetsen, de mensen en hun eigendommen beschermen. Of waren ze alleen maar statusverhogend voor de reizenden? Ze zijn vrolijk, waaks, oplettend, lief met kinderen. De Dalmatiër past zich aan jouw gezinssituatie aan, maar je doet hem zeker te kort als je met hem driemaal daags een ommetje maakt. Lopen naast de fiets, zwemmen, spelen en los rennen door de bossen of op de heide doen hem goed. Vermijd al te zware belasting tot de hond volledig is uitgegroeid. De Dalmatiër verliest relatief veel haar in huis. Met een rubberen handschoen is het mogelijk in de ruiperiode dagelijks de losse haren te verwijderen. |
|
Dalmatiër
